Op 13 mei 1973 werd in Brugge een nieuwe sportgroep boven de doopvont gehouden : Vi-Ge Het Brugse Vrije maar om verwarring met een bestaande Brugse club te vermijden moest er een nieuwe naam gegeven worden : Vi-Ge Noordzee.
Het doel van deze sportvereniging is door sport en ontspanning de integratie van blinden en slechtzienden te bevorderen en hun mobiliteit te verbeteren. De geboden sportactiviteiten zijn tor- en goalbal, atletiek, tandemmen en zwemmen. Een overzicht geven van wat er allemaal gebeurde vanaf de startperiode van Noordzee is erg moeilijk, we beperken ons tot een globaal overzicht.
In het begin werd er torbal en goalbal gespeeld. Op een bepaald ogenblik speelden we in rolbal met 3 ploegen van vijf personen, waarvan onze eerste ploeg steeds een geduchte concurrent was, alhoewel we slechts eenmaal de titel wisten te bemachtigen.
Wat torbal betreft geraakten we in een mum van tijd in tweede afdeling, terwijl onze dames onmiddellijk de titel veroverden en dit voor meerdere jaren. Bij de heren konden we doorstoten naar eerste afdeling in 1981 en dit werd meteen ook een nationale titel die 5 jaar in ons bezit bleef. Kortom, we behaalden 14 nationale titels eerste afdeling in de jongste 30 jaar. In 1993 werd voor het eerst de beker van België gewonnen bij de heren. Laat ons ook vooral niet vergeten dat er ook ploegen waren in lagere afdelingen die geregeldeen afdeling stegen en/of minstens goed meedraaien. Het is tenslotte vanuit deze afdeling dat er altijd doorstroming was of bepaalde sporters op hun niveau rendeerden. Niet iedereen kan nu eenmaal dezelfde ambitie of capaciteiten hebben.
Na de rolbalperiode werd overgestapt naar goalbal waar onze ploeg een niet te onderschatten tegenstrever bleef en vrij vlug een nationale titel veroverde. De jongste jaren wordt er meer en meer internationaal torbal en goalbal gespeeld. Noordzee komt hierbij steeds goed uit de verf, meerdere van onze heren en dames kunnen dan ook op selecties in de nationale ploeg bogen.
In de beginperiode werd ook jaarlijks deelgenomen aan de zwemkampioenschappen. Rond de jaren ’80 werd een medaillefestijn gehouden van het goud, zilver en brons. Spijtig verwaterde deze discipline letterlijk en figuurlijk zowel nationaal als in onze club.
Vanaf het ogenblik dat Noordzee kon aantreden in atletiek werd het leeuwenaandeel van de medailles naar Brugge meegebracht. Deze trend heeft zich jarenlang doorgezet, ook al stonder er op een bepaald ogenblik meer dan 110 atleten op het atletiekterrein. De Belgische titels en records, zowel bij de dames als de heren van Noordzee zijn gewoon niet te tellen. Jammer dat atletiek qua interesse bij de visueel gehandicapten niet meer zo aanslaat en er zo weinig jongeren warm kunnen gemaakt worden voor deze sporttak.
Niet enkel nationaal maakte Noordzee furore doch ook internationaal. Sinds de eerste Paralympics waar blinden aan deelnamen in 1976 te Toronto, werden steeds één of meerdere atleten van Noordzee geselecteerd voor de olympiades, Europese en wereldkampioenschappen en werd dit ook bekroond met één of meerdere medailles; als dit geen unicum is. Vooral willen we benadrukken dat in de 10 olympiades atleten van Noordzee 10 eremedailles behaalden; iets waar onze sportgroep bijzonder trots kan op zijn. Nochtans moest Noordzee tot 1996 wachten op eerste gouden medaille van Marianne van Brussel. En in 2000 veroverde Kurt Vanraefelghem de enige gouden medaille van de Belgische delegatie.
In 1993 werd een poging ondernomen voor deelname aan tandemracen. Maar weldra werd het enkel recreatief beoefend : jaarlijkse organisatie van een tandemtocht en deelname aan de “Brugse Kroenkel”.
Sinds 1976 telt Noordzee in zijn rangen enkele fervente skiërs en langlaufers. Jaarlijks nemen meerdere leden deel aan een skikamp in het buitenland. Een paar treden zelfs aan in internationale wedstrijden.
Midden de jaren 2000 tot op heden werd er vooral gefocust op balsporten. Enkele leden legden zich toe op de goalball. Dit resulteerd ook in titels en in een een selectie van meerdere spelers voor de nationale ploeg. Deze kende toen ook een groei en wist zich te plaatsen voor de Paralympics van Peking 2008 en London 2012.
Ook startten we in 2009 een jongerenwerking waarin we de jongeren lieten kennis maken met een waaier aan sporten.
Conclusie:
Een eerste belangrijk feit dat we tot al deze successen kwamen is dat er reeds van het eerste jaar tot op heden twee trainingen per week worden georganiseerd : in de zomer twee atletiektrainingen en in de winter balsporttraining en conditietraining.
Op de tweede plaats de homogeniteit : iedereen trekt aan hetzelfde zeel en dit is de enige manier om vooral in de ploegsporten succes te boeken.
Een derde feit is dat we steeds jongeren hebben kunnen aantrekken en motiveren. Zonder een voortdurende verjonging van de leden is een club gedoemd om op termijn uit te doven. Hier willen we speciaal diegenen danken die zich reeds jaren inzetten voor het dynamische jeugdbeleid dat Noordzee voert.
Een vierde niet te verwaarlozen factor is dat wij altijd op competente en gemotiveerde trainers en begeleiders hebben kunnen beroep doen. Zonder deze toegewijde dames en heren was dit niet mogelijk geweest!
Het bestuur